สวนเขียวชอุ่มที่เชิงเขาฮานาโอกะยามะแห่งนี้มีประวัติศาสตร์ที่น่าสนใจ สวนนี้คือร่องรอยของวัดเมียวเกจิในอดีต ที่สร้างขึ้นในปี 1642 ให้เป็นวัดสําหรับครอบครัวของตระกูลโฮโซคาวะ เพื่อรําลึกถึงทาดะโทชิ โฮโซคาวะ (1586-1641) วัดเมียวเกจิ ถูกทิ้งร้างในปี 1871 ภายใต้คําสั่งของรัฐบาลเมจิที่ให้แยกชินโตกับพุทธออกจากกัน บ้านของตระกูลโฮโซคาวะถูกสร้างขึ้นที่นี่ แต่มันถูกทําลายจากการบุกโจมตีทางอากาศในสงครามโลกครั้งที่สอง ด้านหนึ่งของประตูยังมีสวนแห้ง หรือสวนเซน (คะเรซันซุย) ของวัดเมียวเกจิหลงเหลืออยู่ มันโดดเด่นด้วยหินก้อนใหญ่เหมือนเกาะที่ลอยอยู่บนทะเลหินก้อนเล็ก สวนแห้งเป็นสิ่งที่หาดูได้ยากในคุมาโมโตะ



ทางเดินที่เชื่อมต่อไปบันไดหินที่มุมตะวันตกเฉียงใต้ของสวน : เดินตามบันไดหินนี้ต่อไปถึงบนภูเขา จะออกมาที่ประตูคาระมง ซึ่งเป็นประตูสไตล์จีน ตรงทางขึ้นบันไดหิน, พื้นที่ว่าง และพื้นที่ด้านบนสุด มีโคมไฟหินทั้งหมด 66 ก้อนที่ส่งมาจากคนรับใช้ตระกูลฮโซคาวะ

ผ่านประตูคาระมง จะมีพื้นที่ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีสุสาน 3 หลัง ซึ่งเป็นสุสานของบุคคลต่อไปนี้ ไล่จากด้านซ้าย

•มิตซึนาโอะ โฮโซคาวะ (1619–1650) รุ่นที่ 4 แห่งตระกูลโฮโซคาวะ เป็นผู้สร้างวัดเมียวเกจิ

•ทาดะโทชิ โฮโซคาวะ (1586-1641) รุ่นที่ 3 แห่งตระกูลโฮโซคาวะ พ่อของมิตซึนาโอะ

•จิโยฮิเมะ (1597–1649) ภรรยาของทาดะโทชิ

ส่วนใหญ่ภรรยาของไดเมียวจะถูกฝังอยู่ในเอโดะ (โตเกียว) ซึ่งเป็นที่อยู่ขณะมีชีวิตในฐานะตัวประกันของโชกุน อย่างไรก็ตาม จิโยฮิเมะได้รับสิทธิพิเศษให้ได้รับการฝังเคียงข้างสามีในฐานะบุตรีบุญธรรมของโชกุน ฮิเดทาดะ โตกุกาวะ (1579–1632)



สุสานแต่ละแห่งมีสองส่วน : “ไฮเด็ง” ซึ่งอยู่ด้านหน้าและ “ทามะยะ” ซึ่งอยู่ด้านหลัง สุสานแต่ละแห่งจะมีหอคอยห้าห่วง (โกะรินโต) แต่ประตูถูกปิดเอาไว้ไม่สามารถมองเห็นได้ อนุสาวรีย์หินรอบพื้นที่ของสุสานถูกจัดขึ้นสําหรับคนรับใช้ที่ได้รับอนุญาตให้พลีชีพตามหลังการเสียชีวิตของเจ้านาย โดยคนรับใช้ของทาดะโทชิมี 19 คน และมิตซึนาโอะมี 11 คนที่พลีชีพตาม

เมื่อขึ้นไปบนเขา จะมีหลุมศพจำนวนมาก ประตูทางด้านซ้ายของพื้นที่สุสานจะนําไปสู่ป่าไผ่