ในคุมาโมโตะ มีจุดที่เชื่อว่าเป็นหลุมฝังศพของนักดาบชื่อ มูซาชิ มิยาโมโตะ (1584–1645) อยู่ 3 แห่ง แต่ที่สวนมูซาชิซึกะซึ่งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของเมืองคุมาโมโตะ มีความน่าจะเป็นสูงสุด มูซาชิได้มาใช้ชีวิตช่วงบั้นปลาย 5 ปีที่คุมาโมโตะ ภายใต้การอุปถัมภ์ของ ทาดะโทชิ โฮโซคาวะ (1586–1641) เจ้าผู้ครองแคว้น และ มิทสึนาโอะ โฮโซคาวะ (1619–1650) ทายาทของทาดะโทชิ ตามตำนานเล่าว่ามูซาชิจงรักภักดีต่อตระกูลโฮโซคาวะมาก เขาจึงให้ฝังศพตนเองโดยสวมชุดเกราะและจัดให้อยู่ในท่ายืน เพื่อที่จะปกป้องตระกูลโฮโซคาวะต่อไปหลังจากเสียชีวิตไปแล้ว สวนมูซาชิซึกะตั้งอยู่เลียบถนนสายเก่าที่ใช้เดินทางไปยังเอโดะ (โตเกียวในปัจจุบัน) ซึ่งหากมองว่าที่นี่เป็นเหมือนจุดรักษาความปลอดภัยเนื่องจากตระกูลโฮโซคาวะใช้สัญจรอยู่เสมอ ก็น่าเชื่อถือกว่าเมื่อเทียบกับสุสานอีก 2 ที่ ทางเข้าสวนมีรูปปั้นสำริดของมูซาชิถือดาบคู่ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของตัวเขา ภายในจัดเป็นสวนญี่ปุ่นและมีห้องชงชาอยู่

มูซาชิ มิยาโมโตะ
ช่วงชีวิตของนักดาบ มูซาชิ มิยาโมโตะ (1584–1645) ไม่เป็นที่แน่ชัด ว่ากันว่าเขาเกิดที่ ฮาริมะโนะคุนิ จังหวัดเฮียวโงะ เมื่ออายุยังน้อยเพียงแค่ 13 ปีเขาได้ชนะการดวลดาบกับยอดฝีมือแห่งสำนักชินโต “คิเฮ อาริมะ” จากนั้นก็ชนะการประลองมาตลอดกว่า 60 ครั้งจนถึงอายุ 29 ปี นี่จึงเป็นเส้นทางชีวิตของมูซาชิที่ต้อง “ออกเดินทางเพื่อฝึกฝน” ไปทั่วประเทศญี่ปุ่น เขาได้คิดค้นศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบสองเล่มที่เรียกว่า ""นิโตริว"" และประลองกับนักดาบคนอื่นๆ เพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งของตัวเอง มีความเป็นไปได้ว่ามูซาชิได้เข้าร่วมกับ ฮิเดโยริ โตโยโตมิ (1593–1615) ต่อสู้กับรัฐบาลทหารของ โตกุกาวะ ที่โอซากา เมื่อปี 1614-1615 และก็มีความเป็นไปได้ว่าเขาร่วมมือกับรัฐบาลทหารของ โตกุกาวะ ในการปราบกบฏ ชิมาบาระ ในปี 1637 แต่ก็ไม่ได้รับการยืนยันที่แน่นอนจากนักประวัติศาสตร์

ชีวิตบั้นปลายของมูซาชิ
ความสัมพันธ์ของมูซาชิกับคุมาโมโตะเริ่มต้นจาก เมื่อปี 1640 ทาดะโทชิ โฮโซคาวะ ผู้ครองแคว้นฮิโกะคนแรกได้เชิญเขามาที่คุมาโมโตะเพื่อเป็นครูสอนดาบ มูซาชิในตอนนั้นอายุ ได้ 50 ตอนปลาย ใช้เวลาอยู่กับการนั่งสมาธิ, วาดรูป (มูซาชิเป็นทั้งจิตรกรภาพวาดหมึกและนักเขียนพู่กันที่มีชื่อ) และเขียนหนังสือ เขารู้ตัวว่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน จึงไปเก็บตัวอยู่ในถ้ำเรกันโด ซึ่งตั้งอยู่บริเวณตีนเขาคินโปซัง เขาได้เขียนตำราชื่อ ""โกะริงโนะโชะ"" หรือคัมภีร์ห้าห่วงขึ้นมา ซึ่งเป็นการรวบรวมแก่นแท้ 5 ประการ (ดิน, น้ำ, ไฟ, ลม, ความว่างเปล่า) ของนักดาบและเรื่องราวชีวิตของตัวเอง มูซาชิเขียนตำราโกะริงโนะโชะ เสร็จสิ้นในปี 1645 ก่อนเสียชีวิตในปลายปีนั้น เขาได้มอบสำเนาหนังสือให้กับ มาโกโนะโจะ เทราโอะ ลูกศิษย์คนหนึ่งของเขา ตามตำนานกล่าวว่า มูซาชิขอให้ฝังศพเขาไว้ที่บริเวณเลียบถนนเส้นที่มุ่งหน้าคุมาโมโตะในสภาพสวมชุดเกราะอยู่ในท่ายืน เพื่อทำหน้าที่ปกป้องเจ้าเมืองที่เขาเคารพแม้หลังจากเขาตายไปแล้ว